'Bij Het Laarhuys doen we het samen!'

Alma vertelt over een dag op het Laarhuys bij ORO

Het is bijna negen uur in de ochtend: spitsuur bij het Laarhuys, een woonlocatie van ORO in Lieshout. Hier wonen 25 bewoners die zich klaarmaken om te gaan werken. In de hal bij de voordeur zitten ze geduldig te wachten op hun taxi. Anderen lopen richting de schuur om hun brommer of fiets te pakken. “Goedemorgen!” Collega’s begroeten de bewoners. “Doe je nog even je kraag goed? En doe je de groetjes aan..” De taxi arriveert en enkele bewoners willen toch even een knuffel van de begeleiding voordat zij de bus instappen. Net als toen ze nog bij hun vader en moeder woonden.

Begin de dag met een glimlach
Op de woongroepen was het twee uur geleden nog stil. Met een voorzichtig klopje op de deur van een slaapkamer loopt een collega naar binnen. Met een lieve zachte stem zegt zij: “Goedemorgen schone slaapster”. Even blijft het stil. De schone slaapster denkt even na: wie is er zojuist in mijn kamer verschenen? Vervolgens verschijnt er een grote glimlach op haar gezicht. Mijn collega is herkend en erkend. Ze zijn blij om elkaar te zien.

Op de andere woongroep heeft een collega grote moeite om een bewoner wakker te krijgen. Wanneer hij rond kijkt in de slaapkamer ziet hij dat de laptop van deze bewoner nog aan is: aha, hier is vannacht iemand actief geweest. Hij benoemt dit naar de ‘slapende’ bewoner. En dan volgt er een ondeugende giebel van onder de dekens.

Het loopt niet altijd gesmeerd
Even later ontdekt deze collega ook dat hij iemand zijn dag totaal heeft ontregeld door de verkeerde mok naast een bord te zetten. Na wat gemopper en gegrom enerzijds en wat magie anderzijds door de juiste mok te laten verschijnen, zijn ook deze rimpels in het ochtendritueel gladgestreken.

Wanneer de bewoners naar hun werk zijn drink ik met mijn collega’s een kopje koffie. We kletsen nog even door over de verkeerde mok van vanochtend. Mijn collega, die onder de indruk was van de boze bewoner, geeft met een lach aan dat hij dit nóóit meer verkeerd zal doen!

Oost west, thuis best
Rond vier uur komen onze bewoners thuis. Een bewoonster van de appartementen heeft een gesprek met de begeleiding. Ze klaagt een beetje over haar dag. Eigenlijk vond ze het heel leuk, maar het zijn veel gebeurtenissen die allemaal nog een plekje moeten krijgen. Ze heeft er maar een vol hoofd van. De begeleiding spreekt met haar de dag door en geeft ondertiteling aan datgene wat haar nu bezig houdt. En dan zakt de spanning.

Ik loop door de gang als ik achter mij hoor: “Halló koningin! Ik weet zonder om te kijken dat de prinses thuis is gekomen. Drie jaar geleden leerde ik haar kennen. Ze gaf mij deze koninklijke titel en ik haar. Ik draai me om en we maken een mooie kniebuiging naar elkaar gevolgd door een knuffel. “Ik ben blij dat ik weer thuis ben”, zegt ze met een tevreden zucht.

Thuis, daar doen we het voor. Bewoners wonen hier! En wij zijn theoretisch maar passanten die een aantal diensten per week ons best doen om iedereen te laten ‘groeien van geluk’. Maar ondertussen voelt het als familie.

Kom je ons helpen?
In de avond komt de moeder van een bewoner een keer de zorg overnemen van de begeleiding. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. Moeder en dochter genieten van deze ongedwongen momenten en dit benadrukt ook het gedachtengoed dat we naleven in het Laarhuys: we doen het samen! Een streven naar een nauwe samenwerking tussen ouders en begeleiders. En soms zijn die extra handen best wel eens fijn. Want ja, ook wij kunnen nog hulp gebruiken. Lijkt het jou leuk om bij ons te komen werken? Kijk dan eens naar de vacatures.

Bekijk de vacatures op Het Laarhuys