'Samen gaan we de struggels aan'
Rick van Koulil is maatje bij Op Kamers
‘In deze baan heb ik mezelf pas echt leren kennen’
Rick van Koulil (33) combineert zijn baan als begeleider bij de dagbesteding met het werk als maatje bij het ORO-project Op Kamers. Hier wonen gemiddeld zo’n twaalf jongeren die zich voorbereiden op een grotere mate van zelfstandigheid en eventueel zelfstandig wonen, al dan niet met ambulante begeleiding. Voor de naam ‘maatjes’ is gekozen omdat de begeleider hier nóg nadrukkelijker naast de cliënten staan. Rick vertelt:
“Toen ik voor mijn opleiding Social Work aan de HAN zocht naar een werkplek, heb ik een filmpje gemaakt en dat naar een kleine twintig organisaties gestuurd. Centrale vraag was: zien jullie mij als jullie nieuwe collega? Twaalf keer mocht ik op gesprek komen en bij ORO kreeg ik meteen een goed gevoel. Ik werk er nu twee jaar en het bevalt me prima.”
Goede relatie
“Bij Op Kamers werk ik met LVB-jongeren. Dat is ook de doelgroep waar ik me het beste thuisvoel. Ik denk dat ik voor hen het meeste kan betekenen. De sfeer is warm, positief en stimulerend. Onderling met de collega’s, maar ook naar de jongeren toe. We zijn veel bezig met allerlei aspecten van zelfstandigheid, maar we steken ook erg in op het sociale aspect. Hoe ben je met elkaar, hoe ga je met elkaar om, hoe reageer je op elkaar? Waar loop je tegenaan in je werk, op je school. Welke struggles kom je tegen en hoe kan ik je daarbij helpen? Een goede relatie met de jongeren is dan wel een belangrijke voorwaarde om ook echt iets te kunnen bereiken, om groei en ontwikkeling te kunnen doormaken. We hoeven geen vrienden te zijn, maar de relatie moet wel goed, open en laagdrempelig zijn.”
Ontwikkelruimte
“De vrijheid binnen ons team vind ik erg fijn. Als ik me wil verdiepen in bepaalde ziektebeelden of in de problematiek van een jongere, dan krijg ik die mogelijkheid. We steunen en ondersteunen elkaar, we sparren en er is een grote mate van ontwikkel- en experimenteerruimte. Dat past ook bij het innovatieve karakter van deze vrij nieuwe voorziening. Een voorbeeldje? We merkten dat sommige jongeren het soms moeilijk vinden om in woorden te omschrijven hoe ze zich voelen. Toen vonden we een klein robotje, Felix, onder meer bedoeld voor kinderen en jongeren met autisme. Door eraan te draaien verandert die van kleur. Je hoeft dan niet onder woorden te brengen hoe je je voelt, maar je kunt de kleur van je gemoedstoestand aangeven door aan Felix te draaien. Voel je je goed (licht, geel, groen) of boos of verdrietig (donkerblauw, rood). Het werd beschreven als een goed hulpmiddel, juist voor het probleem om aan te geven wat je emotie op een bepaald moment is. Wij hebben dat hier meteen aangeschaft. Dat kan gewoon. Het hoeft niet eerst over twintig schijven en bureaus. We krijgen de ruimte om samen te vernieuwen en om te kijken wat werkt en wat niet.”
Toekomst
“Hoe ik mijn toekomst zie? Er is voorlopig nog heel veel te leren, merk ik. Ik moet vooral ‘vlieguren’ maken. Als ik aangeef dat ik ook wel bepaalde taken van de zorgcoördinator wil doen, dan is er altijd een open houding. ‘Als je denkt dat je het kunt, dan moet je het vooral doen.’ Op die manier raakt mijn rugzak steeds verder gevuld en dat is ook nodig. Ik heb als twintiger eerst een andere studie gedaan, dus ik heb pas vrij laat mijn passie gevonden. Ik heb mezelf in deze baan ook pas echt goed leren kennen. Ik heb bijvoorbeeld geleerd om niet te snel te oordelen als mensen er andere waarden en normen op nahouden dan ik. Ik ben nieuwsgieriger geworden. Waar komt gedrag vandaan, waarom maak ik en waarom maken anderen bepaalde keuzes. Ik ben bijvoorbeeld wel iemand van duidelijke structuur en regels. Het is goed om daarover binnen het team te sparren. Niet iedereen denkt daar hetzelfde over en dat is prima. Het is interessant om er met elkaar over te praten en andere visies of meningen te horen en te respecteren. Daar groei ik van.”
Dynamiek
“Ik voel me hier prima op mijn gemak. Ik mag groeien, leren en ik krijg veel ruimte. In de toekomst lijkt het me ook leuk om dit werk bijvoorbeeld te combineren met projectwerk; een probleem of een vraag bekijken, samen met anderen zoeken naar mogelijke oplossingen en weer door. Out-of-the-box, innoveren, ja, dat zijn wel woorden waar ik iets mee heb en ik heb wel het gevoel dat dat ook bij ORO past. Nu eerst leren en straks weer op zoek naar een nieuwe dynamiek. Ik heb er zin in!”
Collega's vertellen
