'Gelukkig werd het beeld dat ik van het KDC had ook bevestigd'
Ze studeerde Sociaal Pedagogische Wetenschappen en werkte als onderwijskundige. Toen haar derde kind geboren was, wilde Aicha Elkhattabi (44) graag met kleuters werken. Ze begon aan de deeltijd-pabo, maar toen ze eenmaal kennis had gemaakt met het werken in het kinderdagcentrum was ze verkocht. Met haar Marokkaans/Tunesische achtergrond vormt ze een verbindende factor op Behandelcentrum KDC Binderen.
“Nee, ik kwam niet toevallig op het KDC terecht. Ons derde kind, Younes, is door een fout in het ziekenhuis geboren met een meervoudige beperking. Inmiddels is Younes vijf jaar, maar in het begin was het moeilijk. We kregen hulp van een gezinscoach. Die adviseerde ons om een keer te kijken bij Behandelcentrum KDC Binderen. Daar zou de ontwikkeling van Younes ondersteund kunnen worden. Zoiets ligt in onze cultuur best ingewikkeld. Sowieso is het krijgen van een gehandicapt kind ‘anders’ in de Islamitische wereld. In onze cultuur is het vanzelfsprekend dat je je ontfermt over het gehandicapte kind en de zorg binnen de familie draagt.”
Warm bad
Het KDC heb ik direct ervaren als een warm bad. Ik vond het geweldig als ik Younes kwam ophalen en de begeleidsters vertelden trots dat hij die middag voor het eerst gerold had. Die kleine stapjes gekoppeld aan dat intense en échte geluk. Toen ik dat zag realiseerde ik me ook dat ik daar wilde werken. Ik wilde daar deel van uitmaken.”
Vacature
“Ik was me net aan het oriënteren toen ik op internet een vacature op het KDC zag. Ze zochten een pedagogisch medewerker en begeleider. Wát een toeval! Daarna is het snel gegaan. Ik werd gekozen uit een heleboel sollicitanten. ORO zag een toegevoegde waarde in mijn rol als ervaringsdeskundige. Bovendien was is, met mijn etnische achtergrond, gezien de multiculturele populatie, ook een aanwinst voor het team. In september 2020 ben ik gestart. Gelukkig werd het beeld dat ik van het KDC had ook bevestigd in de dagelijkse praktijk. De oprechtheid van de mensen, de goede zorg. Het voelt heel warm. Voor mijzelf ligt er ook al wel een taak als het gaat om de cultuurdiversiteit. Er is nog veel te winnen op dit terrein. Collega’s komen met vragen bij me; hoe wordt dit feest gevierd, ligt er een taboe op dit onderwerp? En ik kan tolken als dat nodig is omdat ik ook vloeiend Arabisch spreek.”
Toekomst
“Mijn toekomst? Die ligt zeker bij ORO, ja. Ik zie aan mijn collega’s dat er veel mogelijkheden zijn om door te groeien binnen de organisatie. Je kunt scholingen volgen, opleidingen doen. Ik wil zelf in eerste instantie een goede begeleider worden. Me verder bekwamen in mijn pedagogische competenties. Ik wil alle kansen grijpen om me verder te ontwikkelen binnen mijn vak. Daarnaast heb ik ook de ambitie om mijn kwaliteiten als het gaat om diversiteit in te gaan zetten en een belangrijke sleutelrol te gaan spelen. Waar liggen de vragen van ouders, van collega’s? Hoe is het met de doorstroming van cliënten met een niet-Westerse achtergrond als het gaat om wonen en dagbesteding? Ik merk dat daar nog veel mogelijkheden liggen. Wat ik voor nu het belangrijkste vind is dat ik werk heb gevonden waar ik heel veel voldoening uit haal. Als onderwijskundige heb ik me altijd bezig gehouden met het reguliere onderwijs aan ‘reguliere’ kinderen. Toen ik Younes kreeg heb ik me gerealiseerd dat het leven niet altijd gaat zoals je verwacht. Maar ik besef nu ook dat het geluk van Younes heel intens is. Dat geluk, zijn geluk, geeft me energie. Net zoals mijn werk me nu enorm veel energie geeft. Als ik thuis kom ben ik moe, maar voldaan. Werken in deze sector, dát is echt wat ik wil!”
Collega's vertellen
